Puma, regen en onzichtbare vulkanen

Lieve lezers,

Time flies when you're having fun! Over een weekje zijn we alweer thuis en zit ons grote avontuur er op. Dit zal dan ook voorlopig ons laatste reisverslag zijn. (waarschijnlijk komt er vanuit NL nog een kort verslag over onze dagen in New York)

Maar eerst nog even over onze laatste weken hier in Costa Rica. Ons vorige verslag eindigde in Boquete, waar de resten van de twee vermiste Nederlandse meiden ondertussen zijn gevonden :(
Wij vertrokken de volgende dag weer richting de grens. Eerst in een Amerikaanse old-school bus naar de grensovergang en daar zonder problemen Panama kunnen verlaten. Vervolgens was er een stuk van ongeveer 200 meter aan niemandsland en hadden we geen idee waar we heen moesten voor een stempel om Costa Rica in te mogen. Wel reden er overal bussen, auto's en taxi's en was het een grote choas. Vragen leverde niet veel meer op dan wat vage handgebaren, maar uiteindelijk staan we dan toch in de goede rij voor een stempel. Voor onze volgende bus bleken we vervolgens weer een stuk terug te moeten niemandsland in, want vanaf daar vertrokken de bussen (super logisch). Met de bus reden we naar Golfito, waar we nog net de boot konden halen naar Puerto Jimenez, aan de rand van Corcovado National Park. Hier hebben we een klein hostel aan de rand van het dorp met een super aardige (Italiaanse) eigenaar. Meteen bij aankomst haalt hij twee kokosnoten uit de boom voor de deur en met 1 simpele klap van zijn manchete is daar ons welkomstdrankje! Het is hier wel ontzettend heet en heel erg vochtig, maar de natuur is overal om ons heen. Enorme gekko's in de badkamer die bijna in de WC vallen als Nick iets te dicht bij komt, orkesten van kikkers ('s avonds) en brulapen ('s ochtends) en enorme groepen Scarlet Macaw's (van die grote rooie ara's) die overvliegen.
Eigenlijk zouden we meteen de volgende ochtend vroeg vertrekken op onze 3-daagse hike, maar we stellen het een dag uit zodat een ander stel ook mee kan en de prijs flink omlaag gaat. Wel ontmoeten we die eerste avond al onze gids Roger en krijgen we te horen wat we allemaal mee moeten nemen, o.a. al ons eigen eten. Dus de volgende dag gaan we even lekker zwemmen en doen we onze inkopen: poedermelk met muesli als ontbijt, baksteen volkoren brood als lunch en pasta met blikgroente, tonijn en tomatensaus als avondeten, dat zal er op het menu staan voor de komende 3 dagen.
De dag erop vertrekken we om 5.30u met een taxi naar het National Park. Na ruim een uur over onverharde weg komen we aan bij het begin van de trail en begint de hike. Al na 10min moeten we onze schoenen uit om een rivier over te steken en ongeveer 3 kwartier later komen we aan bij het Leona rangerstation (de officiele ingang van het park waar we ons moeten intekenen). Daar hangt een bord met wat te doen als je een puma/jaguar tegenkomt... altijd handig! Dan begint de 8uur lange hike naar het Sirena rangerstation midden in het park. Een stuk verder moeten we weer schoenen uit en een rivier oversteken en als we onze schoenen weer aan het aantrekken zijn, heeft onze gids een slapende tapir gevonden in het bos naar de rivier. We kunnen 'm helaas alleen van achter zien, maar wel super vet natuurlijk. De rest van de hike is zwaar en heel heet, met afwisselend stukken door de jungle en over het strand lopen. Maar we zien wel nog een paar vette beesten: een grote groep aggresieve Spider Monkeys die ons beginnen te bekogelen met takken, enorm veel rode Ara's, een familie apen die recht boven ons van boom naar boom springt (Nick legt er een paar vast midden in de sprong) en verschillende gifkikkers. Tijdens een pauze aan de rand van het strand komt er notabene een coati uit een boom naar beneden, snuffelt even aan onze rugzakken, vangt vervolgens een krab en begint die recht voor onze neus op te eten. De gids vertelt ons dat de dieren hier in Corcovado heel erg gewend zijn aan mensen, waardoor ze vaak heel dichtbij komen. Na ruim 8uur lopen komen we eindelijk aan bij het rangerstation en zijn we doorweekt van zowel zweet als de tropische regenbuien die we over ons heen hebben gekregen. Maar het is nog steeds bloedheet en dus is een koude douche een heerlijke verademing. We slapen in tentjes (alleen binnententen) op een platform en die van ons is veruit het grootste en heeft het meeste privacy. Rond 18uur maken we ons eigen eten klaar en om 20u gaat letterlijk het licht uit en ligt iedereen voor pampus op bed. Nick krijgt opeens nog enorme uitslag op zijn armen, geen idee waarvan, maar gelukkig heeft de gids wat antihistamine pillen en trekt het al vrij snel weer weg.
De volgende ochtend staan we om 4.15u op voor onze ochtendhike op zoek naar kikkers en slangen, helaas zonder succes... Om 6.30u zijn we terug bij het rangerstation voor ons 'heerlijke' ontbijt. Marion gaat daarna nog even een uurtje slapen voordat we weer vertrekken op onze volgende hike door het park. Nu hebben we qua dieren meer geluk: op een paar meter afstand loopt een tapir die zich even later lekker in de modder installeert voor een dutje. Verder zien we nog een grote groep peccari's (wilde varkens), veel verschillende vogels, een krokodil, een haai (alleen de vin) en...na lang zoeken een 'glass-frog' = een doorzichtige kikker. Dan keren we weer terug naar het rangerstation voor lunch (en een klein dutje) voordat we weer vertrekken op onze 3de en laatste hike van die dag. Het andere koppel gaat niet mee want ze zijn te moe....Super suf! Slapen doen we wel als we terug zijn in NL;) Wij zien weer wat vette beesten: verschillende apen, een super giftige slang, toekans, ara's en....een miereneter!! Moe, hongerig maar voldaan keren we weer terug voor een lekkere koude douche en een goed bord pasta. Daarna kruipen we snel in bed want de volgende ochtend vertrekken we alweer om 5uur voor de terugweg.
Na snel een kom muesli met poedermelk naar binnen te hebben gewerkt, moeten we flink doorlopen voordat het water te hoog wordt vanwege het tij en we de rivier niet meer over kunnen steken. Nadat we al een flink stuk hebben gelopen, denkt onze gids dat er misschien wel een puma in de buurt is. Er zijn namelijk allemaal apen die helemaal tekeer gaan, wat kan duiden op een roofdier in de buurt. En dus gaan we op puma-jacht: dwars door de jungle, omhoog, omlaag, door riviertjes....We horen aan de verschillende groepen apen dat de puma waarschijnlijk voor ons uit loopt. Maar na ongeveer een uur dwars door de jungle te hebben geploeterd geeft de gids het op en keren we terug naar het strand. En dan, na nog geen 50meter te hebben gelopen op het strand zien we opeens de puma zitten!! Aan de rand van het strand een beetje onder een boom op nog geen 10meter afstand. Ze blijft rustig zitten wat ons de gelegenheid geeft een aantal geweldige foto's te maken. Dan kijkt ze nog een keer onze kant uit en vertrekt weer de jungle in en vervolgen wij onze weg over het strand. Maar wat was dat vet zeg! De terugweg is meteen een stuk minder zwaar;) Verder zien we nog een miereneter, een grote familie coati's, verschillende apen en een grote boa constrictor. Na bijna 9,5uur te hebben gelopen (inclusief puma achtervolging), komen we weer aan bij het beginpunt waar een taxi ons staat op te wachten. En na een uur hobbelen zijn we weer bij ons hostel waar we een heerlijke douche kunnen nemen. 's Avonds trakteren we onszelf op een lekkere hamburger met friet en dan duiken we helemaal kapot ons bed in.

De volgende dag vertrekken we naar Manuel Antonio, een toeristische strandplek naast een national park. We hebben een hostel geboekt in de iets grotere en vooral minder toeristische stad een stukje verderop. Het hostel is helemaal top met superaardige eigenaren, een hele lieve poes en pindakaas voor ontbijt! Bovendien zijn de prijzen hier niet zo extreem hoog als in Manuel Antonio zelf. Omdat we nog behoorlijk kapot zijn van Corcovado doen we het hier lekker rustig aan. Samen met een van de eigenaren en twee Zwitserse meiden gaan we naar een 'verborgen' waterval. Het is een stukje lopen langs/door een riviertje waarna we bij de waterval komen waar je van ongeveer 4 meter naar beneden kan springen (en vervolgens met een touw via de bijna loodrechte rotswand weer naar boven moet klimmen). Maar het water is heerlijk koel wat we wel kunnen gebruiken, want ook hier is het weer ontzettend heet. Op het moment dat we weer richting het hostel gaat begint het te regenen.....en niet zo'n klein beetje ook, binnen 1 minuut zijn we allemaal helemaal doorweekt.
De volgende dag slapen we lekker uit voordat we naar het strand bij Manuel Antonio vertrekken. Voor een goed prijsje weten we twee ligstoelen en een parasol te regelen en kunnen we lekker chillen. Het is wel ontzettend toeristisch met allemaal ligstoelen, parasols, surfles/verhuur en parasailing. Het water is bovendien erg lekker om te zwemmen, maar er staat wel harde stroming en er zijn ook verschillende ripcurrents, waardoor de strandwacht bijna af en aan mensen uit het water moet halen. 's Avonds begint het weer keihard te regenen en later ook te onweren waardoor de stroom uitvalt. Met de eigenaren van het hostel kijken we vanaf het balkon naar de lichtshow, want elke 2 a 3 seconden is er wel een nieuwe lichtflits.
De dag erop zien we eerst 's ochtends Nederland winnen van Australie (gelukkig doet de elektriciteit het weer). Ondanks dat het regenachtig is, besluiten we om daarna naar het national park te gaan. Dit valt helaas wel een beetje tegen.... Zoals onze gids in Corcovado al had voorspeld, is dit na de puma, tapir, miereneter etc best wel heel erg suf! Het park is ontzettend toeristisch met om de paar honderd meter wc's en douches, aangelegde paden en families met volledige picknick uitrusting. We lopen een van de weinige trails door het park (slechts 45min) en zien niet meer dan twee rivierschildpadjes, een hagedis en wat apen. Het strand schijnt wel ontzettend mooi te zijn, maar niet in de regen en wat ons betreft zeker geen $10 waard. Een beetje teleurgesteld gaan we terug naar het hostel waar we onze spullen pakken want de volgende dag vertrekken we weer naar onze volgende bestemming, La Fortuna.

La Fortuna is de uitvalsbasis voor de vulkaan Arenal. Via een Nederlands bedrijf boeken we een 2-volcano tour. De Arenal vulkaan mag je namelijk niet op vanwege vallende rotsen, maar zijn kleine broertje ernaast kan je wel beklimmen en vanaf daar heb je een goed uitzicht over de Arenal. We vertrekken de volgende ochtend met een groep van 13 man en 2 gidsen. Na ongeveer 20min lopen moet Marion als tolk optreden omdat er een Fransman is die moeite heeft met ademen vanwege de hoogte en geen woord Engels danwel Spaans spreekt. (waarom is zo'n persoon uberhaupt aan het reizen vraag je je dan af....) Nadat hij terug gaat met een taxi, klimmen we met de rest van de groep verder omhoog. Ondertussen is het onophoudelijk aan het regenen (alweer!) en hebben we nog niks van die hele vulkaan gezien. Het pad wordt steeds steiler en modderiger, maar dan zijn we opeens bij de krater van de kleine vulkaan. Die is gevuld met regenwater van de afgelopen 3500 jaar waardoor een meertje is ontstaan waar je kan zwemmen. Een van de weinige vulkanen ter wereld waar dat kan omdat hier geen gevaarlijke stoffen vrij kunnen komen in het water. Het regent nog steeds en door de wolken kunnen we de Arenal nog steeds niet zien. Maar wij laten ons de kans niet ontgaan om in een vulkaan te zwemmen, al is het water eigenlijk wel heeeeel erg koud! Daarna lopen we snel door richting het meetstation en uitzichtspunt over het pad wordt nog steiler en modderiger wordt. Om sommige plekken moeten we ons zelfs aan bomen en wortels omhoog trekken. En het regent nog steeds en onze schoenen hebben ondertussen een litertje of 2 aan water verzameld. Bij het uitzichtspunt is het nog steeds bewolkt en is niks te zien, dus gaan we snel door naar de laatste stop van de tour, een thermaal verwarme rivier! En man, wat is dat lekker! We zijn allemaal helemaal verkleumd door de regen en Marion's lippen beginnen zelfs al paars te kleuren. Maar we krijgen lekkere hete koffie en daarna een cocktail in de rivier zodat we langzaam weer opwarmen. Daarna worden we bij ons hostel gedropt en nemen we nog een warme douche voordat we lekker in bed kruipen. Deze tour zal in ons geheugen blijven als de tour-waar-we-geen-vulkaan-hebben-gezien-en-geen-foto's-van-hebben-omdat-het-de-hele-tijd-regende.
De dag erop doen we niks, maar vooral de was, want we hebben nul schone kleren meer. De dag daarop is het weer wasdag, maar deze keer van onszelf in de spa. Een luxe-resort met 25 verschillende baden van verschillende temperaturen. Dus lekker de hele middag en avond sudderen en ons helemaal vol eten aan een uitgebreid all-inclusive buffet. Precies wat we nodig hadden!

Dan is het alweer tijd om terug te keren naar San Jose voor onze laatste paar dagen in Costa Rica. De volgende dag is voetbal dag! Eerst zien we de ontzettende spannende wedstrijd waar Nederland maar net wint van Mexico. Vervolgens is 's middags Costa Rica aan de beurt tegen Griekenland. Iedereen is ontzettend gespannen en als het op strafschoppen aankomt is de spanning om te snijden. Maar Costa Rica wint! En het land gaat helemaal los!! Met wat mensen van het hostel gaan we de straat op, net als honderden andere Ticos! De straten zijn afgesloten en de bussen moeten omrijden. Toeters, confetti, opblaasballen, Tequila, bier, cameraploegen en televisiehelicopters! Zelfs de president gaat de straat op om mee te feesten!! En ze hebben 'pas' de kwartfinale gehaald.... gelukkig zijn we in New York als Nederland tegen Costa Rica speelt.
De dag erop gaan we nog wat souvenirs shoppen en brengen we een bezoekje aan het Jade museum. Best leuk, maar lijkt ook wel veel op de andere musea die we hier al hebben bezocht.
Op onze allerlaaste dag (vandaag) gaan we nog naar de Poas vulkaan die erg indrukwekkend schijnt te zijn. De rechtstreekse bus die naar de vulkaan zou gaan, rijdt niet (of bestaat niet), maar uiteindelijk vinden we de juiste bus en halen we net de overstap op de volgende bus. Ook nu is het weer ontzettend bewolkt (nog net geen regen). Vanaf de ingang van het park is het maar 600meter lopen naar de krater, die in eerste instantie niet te zien is vanwege de bewolking. Maar we hebben geluk, na een paar minuten trekt het net genoeg open om de krater en de laguna te zien. 30 seconden, twee foto's en alles is weer in de wolken gehuld. Vervolgens lopen we nog een stukje naar een andere laguna, die ook weer niet te zien is. Een paar mensen zitten daar op een bankje wat te eten als er opeens een eekhoorn bij een van hen op schoot springt, het pakje koekjes uit z'n handen trekt en er vandoor gaat.... en dan staan er overal bordje: 'don't feed the animals!'. Dan keren we terug naar de ingang en slijten nog 2uur in de cafetaria wachtend op de enige bus die weer terug gaat.

En nu is het nu en tellen we onze uren af in Costa Rica! Vanavond vertrekken we naar het vliegveld voor onze vroege ochtendvlucht naar NYC. En nee, deze keer zijn we geen dag te laat!

Kusjes en tot snel!

Marion en Nick
PURA VIDA!